Ghashghai

Ghashghai tapijten worden geknoopt door nomadische Quashqai volkeren uit de bergachtige hooglanden in het zuidwesten van Iran. Deze nomadische, en tegenwoordig voornamelijk semi-nomadische, herders en wevers verblijven al eeuwenlang in de provincies Fars, Khuzestan en Zuid-Isfahan. 

Tegenwoordig is de overgrote meerderheid vooral gevestigd in de omgeving rond Shiraz, wat ooit het centrum van het Perzische Rijk was. Van oudsher migreerden de Quashqai volkeren twee keer per jaar tussen hun winterweilanden in de buurt van de Perzische Golf en de zomerweilanden in het koelere Zagrosgebergte. Tapijten en de kunst van de tapijtmakerij evenals het maken van kelims, tassen, zadeltassen, tenten, linten en andere geweven ornamenten, vormen een prominent onderdeel van het nomadische erfgoed en de cultuur. Tegenwoordig zijn deze decoraties erg gewaardeerd en zijn ze te vinden in vele moderne interieurs over de hele wereld. Ghashghai tapijten worden gemaakt met de wol en het haar van de eigen schapenkudde van het volk en van geiten en paarden. Veel van de patronen worden nog steeds geweven vanuit het geheugen, en het is een kunst die van generatie op generatie wordt doorgegeven. De tapijten worden geweven op horizontale weefgetouwen, waarbij de wever tijdens het weefproces meestal op het reeds geweven gedeelte van het tapijt zit. Ghashghai tapijten zijn verkrijgbaar in veel verschillende, opvallende, artistieke combinaties die een nomadische levensstijl weerspiegelen en zijn meestal te vinden in een warme roodbruine kleur. 

De tapijten zijn zeer duurzaam en dankzij het praktische karakter van de donkerdere kleuren zijn ze niet gevoelig voor vuil en daardoor een perfecte keuze voor het decoreren van kamers waarin veel gelopen wordt zoals entrees, keukens en hallen. De patronen bestaan vaak uit prachtige medaillons en tonen scènes uit het alledaagse leven met afbeeldingen van vogels, bloemen, bomen, gestileerde mensen en dieren met vier poten. De wevers halen ook inspiratie uit de fresco's en zuilen van Persepolis, de eeuwenoude hoofdstad van het Perzische Rijk in de tijd van de Achaemeniden. De tapijten worden geknoopt met grondstoffen van goede kwaliteit en het feit dat ze vaak groffer geweven zijn, met een knoopdichtheid van tot ongeveer 180.000 knopen per vierkante meter, is geen teken van slechte kwaliteit maar een teken van een snellere en efficiëntere productie. Ghashghai tapijten zijn extreem duurzaam en hun minder gedetailleerde patronen en meer primitieve uiterlijk maak ze erg populair over de hele wereld.

Tegenwoordig worden er voor commercieel gebruik steeds meer Ghashghai tapijten geknoopt door semi-nomadische wevers en is het vinden van een echt Ghashghai tapijt uit de "oude tijd" lastig.